In de tandheelkundige wereld is de arbeidsmarkt best uitdagend. De vraag naar professionals overstijgt het aanbod, zowel voor behandelaars als assistenten.
Desondanks zien we wel dat #mondzorgprofessionals de sprong wagen van de ene praktijk naar de andere. En precies dat wekt mijn nieuwsgierigheid, omdat de inhoud van het werk voor een behandelaar zelden drastisch verandert. Wat zoeken (en vinden) zij precies?
Natuurlijk kan een hoger salaris of een verleidelijk omzetpercentage in de ene praktijk aantrekkelijk zijn, maar is financiële prikkel alleen voldoende om de overstap te maken? Soms vermoed ik dat er gewoon behoefte is aan een “ander behangetje”. Een nieuwe werkplek, een andere route naar je werk, een andere behandelstoel.
Die vraag blijft intrigeren en wil ik eigenlijk stellen aan praktijkhouders én aan de mondzorgprofessional die wel eens een overstap maakte of overweegt.
Waarom besluit de mondzorgprofessional elders te solliciteren?
